Als ik de wetenschappers op dit gebied moet geloven, en dat doe ik want wie zou ik anders moeten geloven, dan gaat het niet echt lekker met onze wereld. Planeet Aarde. We hebben maar een planeet en als we die verkloten hebben we niets meer. Het is eenvoudig. We verkloten de planeet door onze hebzucht. Alhoewel, hebzucht met betrekking tot een redelijke hoeveelheid voedsel, met betrekking tot een zekere minimale mate van bescherming en veiligheid en met betrekking tot basale medische hulp is mijns inziens niet schadelijk. Wat wel schadelijk is, is alles wat met exuberante luxe te maken heeft. Somber leven, dat is het adagium, dat is de manier om onze planeet te behoeden voor roofbouw.
Helaas, we zijn het slachtoffer geworden van onze evolutionair ingebouwde excessieve hebzucht en de roofbouw die daaruit voortvloeit. De generaties na ons moeten de rekening betalen. Of er over 1000 jaar nog mensen op deze aardbol rondlopen betwijfel ik. Volgens mij is het gedaan met onze planeet, dat wil natuurlijk zeggen voor zover deze een woonstede kan bieden aan de soort Homo Sapiens.
Ik blijf er wel vrolijk onder, bemerk ik, en doe wat in mijn vermogen ligt om de aarde te redden. Dat is niet zo veel, maar het is wel leuk om te doen. Dus, geen plastic, alles wat jezelf kunt maken ook zelf maken, zoals kleren, meubels, muziek en een klein beetje voedsel en gewoon dicht bij huis blijven. Niet als een idioot heen en weer sjezen in een auto of een vliegtuig. Elke dag een primitieve vorm van meditatie betrachten, aardig en vriendelijk, liefdevol zo u wilt, zijn voor mijn medemensen. Dat laatste kost me nog wel eens moeite. Eerlijk gezegd vind ik het wel jammer dat het allemaal zo’n beetje op zijn einde loopt. We hadden er als mens echt iets moois van kunnen maken, jammer maar helaas.
wereld en verwondering 