Categorie archief: Uncategorized

Een democratie moet ballen hebben!

Op het toilet hangt een scheurkalender van het Filosofie-magazine. Op het scheurblad van 31 juli 2025 staat geschreven:

“In de ‘Politeia’ levert Plato (ca. 427-347 v. Chr.) een vlijmscherpe kritiek op de democratie. In een democratie is rationele besluitvorming per definitie onmogelijk, meent hij. Aangezien de kiezer alleen zijn eigenbelang voor ogen heeft, doen democratische politici alles om hun kiezers naar de mond te praten. Democratische politici behoren volgens Plato tot het laagste soort mensen, Dat de laagste instincten van het volk bespeelt. Zo leidt de democratie tot ongebreidelde consumptie en ongeremde behoeftebevrediging. Onvermijdelijk zal ze vroeg of laat ondemocratische politici aan de macht brengen, waarschuwt Plato, en zo naar haar eigen ondergang voeren”

Aldus de heer Plato, hier geciteerd door het Filosofie Magazine.

Plato beschrijft hier, zij het een weinig gechargeerd, een situatie die zich momenteel ( “As we speak”, zo te zeggen ) op vele plekken ter wereld ontrolt. Mensen die lobbyen voor een bepaald deelbelang (eigen belang of bedrijfsbelang) en het algemeen belang totaal uit het oog hebben verloren. In Nederland zie je de VVD voornamelijk het belang van het grote bedrijfsleven behartigen, zie je de PVV in de vorm van Wilders ,zich bijna uitsluitend focussen op een relatief gezien vrij klein probleem t.w. de asielzoeker en zijn islam, en zie je diverse rechtse partijtjes ageren tegen de linkse kerk, tegen diversiteit en tegen alles wat niet tot hun eigen gedachtegoed behoort. Ik zeg, samen met meneer Plato, dat dit valt te betreuren. Het ware een goede zaak als onze politici wat meer oog zouden hebben voor het algemeen belang.

Als de democratie niet in staat is om het algemeen belang op een adequate wijze te behartigen (zoals nu al bijna 40 jaar gebeurt) is de democratie ten dode opgeschreven. Zolang er in Nederland enorm grote groepen kiezers zijn die liever een “Sterke Man” aan de macht zien, een sterke man die alle problemen (lees: hun eigen problemen) oplost, zie ik geen toekomst voor de democratie. De gemiddelde Nederlander wil poppenkast en reuring. De gemiddelde Nederlander wil dat de politiek entertainment is en houdt niet van ellenlange betogen over saaie onderwerpen. Het zal nog wel even duren en dan hebben wij ook een autocratische leider die de macht naar eigen goeddunken gaat aanwenden om zijn eigen belangen, vaak op een agressieve en destructieve wijze, te behartigen. “Het Volk” wordt weer “Onderdanen” en de vrijheid wordt in de ijskast gezet. Ja, ik denk zelf ook dat de democratie de beste vorm van landsbestuur is als je het vergelijkt met alle andere vormen van machtsuitoefening.

Voor Nederland zie ik het somber in als ik naar de middellange toekomst kijk. Ik vrees dat wij over een jaar of vijftig in een toestand zijn beland die wij eigenlijk niet willen. Dat kan voorkomen worden door de schouders eronder te zetten en te vechten voor het behoud van de democratie. Laat het behartigen van het “Algemeen Belang” de belangrijkste taak blijven van ons landsbestuur.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Uncategorized

Hoe ontstaat zelfbewustzijn uit een louter materieel brein?

Wat is nu eigenlijk de oorsprong van ons zelfbewustzijn? Om deze vraag te kunnen beantwoorden is duidelijkheid inzake een baaierd aan begrippen en gegevens nodig.

Allereerst het begrip ‘zijn’. ‘Zijn’ beschrijft de toestand van een organisch of anorganisch object dat zich in de aller ruimste zin binnen de ‘grenzen’ van ons ruimtetijdcontinuum bevindt. Om de ruimte van een object te definiëren is kennis nodig over de desbetreffende lengte, breedte en diepte, over de gemeten tijd in ons ruimtetijdcontinuum, en het meest gecompliceerde, kennis over de relatie van het object tot andere objecten. Dienaangaande zijn er bepaalde bewustzijnsniveaus. Vòòr de conceptie (de gelukte vereniging van spermatozoïde en eicel) bestaat een bewustzijnsniveau dat samenhangt met het onstoffelijke. Hierover kunnen wij tot op heden niets zeggen. Evenzo geldt dat voor het bewustzijnsniveau na wat de mens de dood noemt. Maar er bestaat dus ook een bewustzijn(-sniveau) voor het ontstaan van leven. Wanneer ontstaat leven op deze planeet? Teruggaande in de geologische oudheid van de aarde is dat het moment waarop anorganische materie zichzelf omzet in organische materie. Wij denken daarbij aan de omstandigheden in de nabijheid van de zgn “Black Smokers” (vulkanisch verschijnsel op de bodem van de oceanen). Kennelijk een lokatie waar de omstandigheden ideaal waren voor het ontstaan van leven. Aanvankelijk is dat leven op primair microbiologische grondslag (eencellig); later volgen dan complexere meercellige biologische processen die op geleide van evolutionaire principes zich kunnen voortzetten tot op de dag van vandaag. De mens met zijn zelfbewustzijn is een van de meer gecompliceerde resultaten van deze unieke globale ontwikkeling. Het zelfbewustzijn van de mens verdient onze aandacht. Hieronder schrijf ik wat ik er van weet en denk.

Het metafysisch “substraat” (de bewustzijnsniveaus voor geboorte en na de dood) waaruit een individueel bewustzijn ontstaat, staat mijns in ziens gelijk aan wat wij de kwantumwereld noemen. Er zijn kennelijk krachten binnen de kwantumwereld die onontkoombaar leiden tot een soort van symmetriebreking. Een relativiteitsloze toestand vervalt om de een of andere reden tot een stoffelijk continuum, waarvan ons eigen ruimtetijdcontinnum er een is uit ontelbaar velen. Wat men tegenwoordig, denk ik, ‘multiversa’ noemt. Binnen eerder genoemd metafysisch substraat waarvan wij niet eens kunnen zeggen dat het ‘is’, worden steeds weer keuzes gemaakt (mogelijk gelijk te stellen aan wat wij ‘waarnemingen’ noemen) en elk van die keuzes levert een universum op.

Nog even terugkomen op “ ‘zijn of niet zijn’ ”. Iets waarvan je zegt dat het er niet is, is er mijns inziens wel. Theoretisch kan het mijns inziens niet anders dan dat het feit, dat je iets kunt benoemen aan de hand van zijn enige eigenschap, namelijk dat het er niet ‘is’, een bewijs vormen/zijn voor het feit dat het er wel ‘is’. Of is dit een flauw staaltje van onzinnige logica. Wel is het zo dat er binnen de theoretische fysica wordt uigegaan van het feit dat zaken zoals kwantumvacuum en kwantumspanning bestaan. Een toestand binnen een absoluut vacuum waarbij voortdurend sprake is van het verschijnen van allerkleinste ‘deeltjes’ die zichzelf meteen weer vernietigen door hun anti-deeltjes (annihilatie). Het is daarom heel erg interessant om kennis te nemen van wat Stephen Hawking over zwarte gaten heeft ontdekt. Bijvoorbeeld het bestaan van de zgn Hawkingstraling die vrij komt op de grens van de waarnemingshorizon van zwarte gaten. Tot zover even de zaken die empirisch zouden kunnen worden achterhaald.

Ik ga er vanuit dat er een metafysisch ‘zijn’ is, een metafysisch “substraat”, van waaruit ons universum is ontstaan. Op het moment van de conceptie worden wij geboren en beschikken wij over een bewustzijn dat zich in de loop der tijd meestal verwerkelijkt tot een zgn. zelfbewustzijn. Dit zelfbewustzijn is een individueel, op zichzelf staand deel, maar tegelijk ook een minuscuul fragment van een oneindig, niet tijdgebonden en zich buiten de stoffelijke dimensies bevindend bewustzijnsniveau dat ik de BoeddhaNatuur noem. Het individuele zelfbewustzijn en die BoeddhaNatuur kunnen niet los van elkaar bestaan. “Eeuwig”, niet tijdgebonden, onstoffelijk en onbegrensd zijn termen die alleen al garanderen dat er in feite geen autonoom “zelf” kan zijn. De betekenis van deze termen verbieden het bestaan van een autonoom “zelf”. De complicatie in deze is dat ons ruimtetijdcontinuum niet eeuwig is. Het had immers een begin met de “Big Bang”. Ik kom hier nog op terug. Verdomd ingewikkelde materie voor mij. Overigens, als ik wiskundige zou zijn, wat ik dus niet ben, lijkt deze materie mij een fluitje van een cent.

De wetenschap is er vast van overtuigd dat er geen metafysisch ‘zijn’ kan zijn. Het duidelijk verklaren van de wetenschappelijke, logische stap van een biologische machine naar een op zich zelf staand zelfbewustzijn is een moeilijke zaak. Men noemt het kennelijk het harde probleem van het materialisme. Er is namelijk alleen dat wat je met je zintuigen kunt waarnemen. De fysische processen binnen ons ruimtetijdcontinuum verlopen via de logica van de natuurwetten. Als je de natuurwetten en de formules waarmee je deze natuurwetten uitschrijft en verduidelijkt, dan weet je in principe alles. Buiten deze natuurwetten is er niets. Het bevestigt wat Spinoza zo’n 350 jaar geleden al beweerde, namelijk dat er buiten de natuur niets is en dat de rede die de natuur constitueert het enige instrument is waarmede je de werkelijkheid kunt verklaren. Er is niets dat bestaat buiten ons ruimtetijdcontinuum. Ik ben de mening toegedaan dat er naast ons ruimtetijdcontinuum welzeker iets is. Ik ben eigenlijk een “ Ietsist”. En het loont zeker de moeite om dat “Iets” nader te onderzoeken maar dan wel op een wetenschappelijke wijze.

Een atheïst ben ik dus niet. Ik denk dat het pas spannend wordt als je de filosofie er bij betrekt. En dan niet een filosofie als uitwerking en analyse van de met onze zintuigen waarneembare werkelijkheid, maar een filosofie van de ethiek, dus ook van de niet waarneembare werkelijkheid. De filosofie van de leugen, van de waarheid, van de liefde en van het lijden.

Tegenwoordig doet die filosofie niet meer mee in de wetenschap. Wetenschap is tegenwoordig, in de wereld van wetmatige utiliteit, van hypertechniek en van niets ontziende en onnadenkend doorgevoerde efficiëntie, alleen nog wetenschap als de empirie hem bevestigd. Wetenschappelijk onderzoek naar niet stoffelijke zaken is geen wetenschappelijk onderzoek. Die stelling zal uiteindelijk de dood betekenen voor onze westerse beschaving. We zijn hard op weg om zulks waar te maken. Ik geef de mensheid in zijn huidige decadente verschijningsvorm nog een paar eeuwen op zijn hoogst, maar dan is het ook echt gedaan en kan de wereld weer terugkeren naar een toestand van vrede, rust en sereniteit. Met hier en daar mogelijk nog een verwarde barbaar!

Naschrift. Niet kunnen denken over het ondenkbare. 2024

Een artikel, zoals ik hierboven heb geschreven, heb ik mogelijk al wel tientallen keren geschreven. Steeds weer klop ik op de deur van het onmogelijke, van het onvoorstelbare. Steeds weer wordt ik tegen gehouden door het feit dat mijn intelligentie kennelijk op schromelijke wijze tekort schiet om het onverwoordbare te verwoorden. Ik blijf al steken bij het adequaat beschrijven van de mij omringende werkelijkheid. Ik ben kennelijk zelfs niet in staat om de dynamische status van ons ruimtetijdcontinuum op een rationele wijze te beschrijven. En dat frustreert. Dat frustreert enorm!!!

Geconfronteerd te worden met je eigen gebreken, in dit geval een veel te laag IQ, is een ongelukkig makende aangelegenheid. Voor mij in ieder geval wel.

Gaarne zou ik het gehele machtige raderwerk van ons universum kunnen doorvorsen. Maar het lukt niet. En dit rabiate onvermogen maakt mijn leven er niet leuker op. Het begint al met het feit dat ik totaal niet in staat ben om mijn gedachten over allerlei abstracties op een juiste wijze in taal om te zetten. Ik hakkel en stotter en ik mompel wat verwarde zinnen, maar ik bereik nog niet 1% van wat ik eigenlijk wil zeggen. Mijn gedachten blijven gevangen zitten tussen de abstract malende raderen van de biologische machine die ik kennelijk ben. Steeds maar weer hetzelfde schrijven. Steeds maar weer moeten concluderen dat alles tevergeefs is.

Ik troost me met mijn eigen hersenspinsels. Ik heb een BoeddhaNatuur bedacht. Een onbenoembaar “iets”, een onstoffelijk medium dat een verbinding betekent tussen mijn materiële brein en het onstoffelijke substraat waaraan dit brein is ontsproten. De BoeddhaNatuur zie ik als de puur liefdevolle “Bewogen Beweger”. En ik heb bedacht dat “de Liefde” van de BoeddhaNatuur de continue scheppende kracht is van dit “zijn” en als zodanig dus is aan te merken als “het Goede”. En dat met het Goede (= de Liefde) het existentieel noodzakelijk is om “het Lijden” als “het Kwaad” te postuleren. Min of meer analoog aan het “Yin en Yang” – principe. De ratio van de ethiek die daar volgens mij uit volgt laat zich als volgt uitleggen : Alles wat “de Liefde” tegenwerkt is “Lijden”. Dit “lijden” is net als het hele “zijn” een individuele zaak. En dit “lijden” probeert de innerlijke individuele BoeddhaNatuur te vernietigen, te beschadigen en te bestrijden. Meestal lukt dit wel zodat het karma verdwijnt. Een bewustzijn dat zich doelbewust niet wil conformeren aan de “liefde” zoals weergegeven door de Vier Waarheden en zoals uitgebreid beschreven door het heilige achtvoudige Pad, wordt weer opgenomen door de neutrale singulariteit en verdwijnt dus als individueel bewustzijn. Herboren worden kan alleen als het individuele bewustzijn bij de dood niet al zijn “liefde” heeft opgebruikt. Totale uitwissing geschiedt als er bij de dood dus geen “liefde”meer over is.

Dit is geen waarheid, maar het is een persoonlijke beschrijving van het “wegen” van het individuele bewustzijn bij de dood, als het zelfbewuste organisme als zodanig materieel ophoudt te bestaan.

Het schenkt mij troost. Het maakt dat ik, bij leven, het belang van een op “liefde” gestoeld bestaan inzie.

Ik vrees dat de moderne mens steeds meer het belang van een solide ethiek gebaseerd op “liefde” uit het oog verliest en steeds meer ruim baan maakt voor het kwaad in de vorm van “lijden”. Steeds meer mensen worden voor eeuwig uitgewist. Het lijkt ons wreed maar het is het niet.

Voor mijzelf acht ik het van het grootste belang om mijn gedachten en mijn overwegingen inzake de BoeddhaNatuur vast te leggen in een strak persoonlijk ritueel van meditatie en citatie van mantra’s. Rust, reinheid en regelmaat. Bevorderen en in stand houden van “Liefde”. Vrij van hebzucht. Een sober, evenwichtig, harmonieus en zelf disciplinerend leven. Dit alles is nodig om met zo min mogelijk “lijden” dit individuele bestaan te doorstaan en na de dood weer te worden herenigd met andere vormen van zelfbewustzijn.

Namasté!

1 reactie

Opgeslagen onder Uncategorized

Er bestaat geen waarheid.

Aan jezelf werken. De tragiek van een lichte narcistische persoonlijkheidsstoornis.

2011,2016, 2022 en 2024

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik slachtoffer was en nog steeds ben van een uitzonderlijk beschermende opvoeding. Er was bij ons thuis altijd voldoende geld. Ik kreeg de liefde die nodig was om als evenwichtig mens aan het grote-mensen-leven te beginnen en ik werd in staat gesteld mijn talenten te ontplooien op school en later op een universiteit. De mij omringende opvoeders waren van een conservatief intellectueel liberale signatuur. Men had het gedachtegoed van de vrijdenker hoog in het vaandel en trachtte dat ook op mij over te brengen. Het feit dat ik in mijn pubertijd naar de, in mijn kringen absoluut verderfelijke, politieke linkerkant afgleed was het bewijs dat mijn opvoeding zijn vruchten had af geworpen. In een roes van romantiek verheerlijkte ik alles wat arbeider was. Ik fantaseerde ruwe bolsters en blanke pitten. Ik werd een kritiekloos voorstander van het zogenaamde gezonde boerenverstand waarover in arbeiderskringen zo hoog werd gegeven. De tijdsgeest werkte in mijn voordeel. Het was alles “Love and Peace” wat de klok sloeg. Er waren sit-ins en vluchten naar het paradijs van de Lage Landen. Maar van werkelijk contact met de door mij geïdealiseerde arbeidersklasse was nog totaal geen sprake geweest. Tijdens mijn studie kwam ik erachter dat er meer nodig is dan een romantisch gemoed om een politieke weg te kiezen. Ik studeerde en las me helemaal suf. Bovendien ging ik vrijwilligerswerk doen. Ik ging arbeidsongeschikte mensen bijstaan die door de bevoegde instanties weer geschikt werden bevonden om aan het werk te gaan, het daarmede niet eens waren en geen geld hadden om een advocaat te betalen. U begrijpt het al. Ik hielp ze gratis. Voor nop. Jarenlang verdiepte ik me in ziektegeschiedenissen, beperkingenlijsten, beschrijvende rapporten, arbeidskundige rapporten, medische rapporten, specialistische rapporten, rapporten van getuige-deskundigen en beschikkingen en uitspraken van de Raad van Beroep en de Centrale Raad van Beroep. Ik schreef de klaagschriften en de beroepsschriften voor al die arme donders die niet het geld of de kennis bezaten om het zelf te doen.

En langzaam gingen mij de ogen open. Geleidelijk begon de waarheid tot mij door te dringen. Het zal tussen mijn dertigste en veertigste levensjaar zijn geweest dat ik ernstig begon te twijfelen aan al die met de mond beleden goede bedoelingen van authentieke arbeiders, van betrouwbare uitkeringsinstanties, van deskundige artsen, van onpartijdige rechters en van alle lieve en aardige mensen in het algemeen. Beetje bij beetje kwam ik erachter dat er ontzettend veel ruwe bolsters waren en maar verdomd weinig blanke pitten. Mijn mensbeeld begon te kantelen. In mijn beoordeling van mijn medemens liet ik mij steeds vaker leiden door koel cynisme en een diep wantrouwen. Ik voelde mij meer en meer verraden en bedrogen door de mij omringende mensen.

En zo kon ik uiteindelijk die mantel van zweverige romantiek en totaal misplaatste naastenliefde afleggen en kon ik alsnog, met aanzienlijke vertraging, de wereld van de echte volwassenen betreden. Een grimmige, chagrijnige en brute wereld van eigenbelang, machtsspelletjes en statusjagerij, bevolkt door rare alfa-mannetjes en hebberige geldwolven. Door mijn licht narcistische aard werd ik aanvankelijk diep gekwetst in mijn gevoelens en hopeloos teleurgesteld in mijn veel te hoge verwachtingen van mijn medemensen. De wereld bleek totaal anders dan ik me had voorgesteld. De wereld had niets te maken met geborgenheid, met liefde en met altruïsme. Het ging om uitdagingen, om competitie, om altijd de beste willen zijn ten koste van anderen, om steeds meer willen hebben, om nooit genoeg, om afgedwongen respect en om de jacht op bezit. Het ging om rabiate slechtheid, om list en bedrog en om het rücksichtslos najagen van eigenbelang.

Ja, ik sloeg door. Ik bemerkte dat ik langzamerhand een hekel begon te krijgen aan mijn medemens. Een hekel die begon te lijken op regelrechte afkeer. Dat was het moment dat ik besefte dat mijn opvoeding mij in toenemende mate parten ging spelen. Reden waarom ik diep en lang ging nadenken en vervolgens al meteen tot de conclusie kwam dat ik natuurlijk niet zo ontzettend moest generaliseren. Okay, er waren heel veel minder leuke mensen dan ik had gedacht, maar die constatering nam niet weg dat er nog altijd behoorlijk wat leuke en lieve mensen waren. En dat niet alleen. Ik was er zelf ook nog. Ik was niet geheel ontevreden over mijn eigen persoon.

En zo kon ik op geheel eigen wijze mijn persoonlijkheid verder uitbouwen aan de hand van een vooraf door mij opgestelde “blueprint”.

Harder, wijzer, rationeler, ironisch, meer humor en wetenschappelijker. Veel wetenschappelijker. Niet alles meer voor zoete koek slikken! Nooit meer redeneren vanuit de onderbuik al lijkt dat nog zo aanlokkelijk. Permanente zelfreflectie. Detectie van vooroordelen. Trachten mijn medemens niet te overschatten (en dat is een behoorlijk pittige opgave, want de meeste mensen, zo is mijn ervaring, doen zich vandaag de dag veel beter voor dan ze werkelijk zijn in het kader van de nieuwe onbescheidenheid en de modieuze extreme exaltatie van het onaantastbare zelf). Al met al probeer ik meer afstand tot de wereld te bewaren. Pure zelfbescherming.

In de praktijk betekent het proces inzake versteviging van mijn persoonlijkheid voor mij nog meer studie inzake onderwerpen die mij meer dan gemiddeld interesseren. Elke dag muziek maken. En eindeloze wandelingen in de natuur. Maar ook schrijven, heel veel schrijven. Schrijf alles maar van je af, jongen. Het komt allemaal wel goed!!

NB1. 2016. Dat van die arbeiders, wat ik schreef over die ruwe bolsters, dat is dus wel min of meer de waarheid gebleken. Natuurlijk zijn er allerlei sociologische processen te duiden, maar het komt er gewoon op neer dat de niet qua opleiding geëmancipeerde arbeider is gaan behoren tot de sterk gemankeerde lagere middenklasse en de totaal ontwortelde en van alle fatsoen vervreemde onderklasse. Zij vormen het residu van het vroegere vooroorlogse niet geëmancipeerde lompenproletariaat.

Hier vinden we de gemankeerde, afgunstige en jaloerse, gefrustreerde, rancuneuze en totaal onverantwoordelijke mensen terug. De meestal slecht opgeleide stemmers op de PVV, die zich helemaal niets meer gelegen laten liggen aan de samenleving, die maar blijven doorzeuren en klagen en die uiteindelijk het begin van het einde zullen betekenen voor de rust en het welzijn in Nederland. Deze apolitieke, maar vooral zeer anti-intellectuele zielenpoten geloven in een willekeurige verzameling van paradoxale leugenachtige “waarheden”. “Waarheden”, die op den duur, onvermijdelijk, ook hun eigen ondergang zullen betekenen.

In de gelederen van die groep huist zoveel kwaadaardigheid en haat dat ik er kippenvel van krijg. Om electorale redenen wordt er heel voorzichtig met dat soort mensen om gesprongen. Zij verbieden anderen wat zij voor zichzelf met onsympathieke en luide stem opeisen. Mijn voorgevoel bedroog me twintig jaar geleden niet toen ik voor het eerst de haat, de agressiviteit en eigenlijk de pure slechtheid van dit soort mensen al aan den lijve ondervond. En sindsdien is het helaas alleen maar erger geworden.

NB2. 12-11-2022 Overdenking bij hetgeen ik hierboven heb geschreven.

Het valt mij op dat ik vooral m.b.t. Het gestelde onder “NB1. 2016” een vrij ongenuanceerde en harde mening verkondig. Nu, nadat ik weer 6 jaar ouder ben, voel ik toch behoefte om e.e.a. te nuanceren en nader te duiden.

Het is niet zo dat wat ik schrijf niet waar zou zijn. Maar dan is het wel mijn eigen waarheid. Waarheid is iets vreselijk vaags dat moet weergeven in welke mate mijn doelgerichte bevindingen met een werkelijkheid overeen komen. Een werkelijkheid wordt middels mijn bewustzijn in mijn brein samengesteld op grond van mijn zintuigelijke ervaring van het “Ding an sich” , maar ook op grond van reeds in mijn brein aanwezige, opgeslagen eerdere ervaringen van een werkelijkheid. De aard van mijn brein maakt dat ik a-prioristische functioneel-instrumentele hersenfuncties bezit die als eerste met de van buiten mijn brein afkomstige prikkels van doen krijgen.

Een waarheid is een afspraak tussen, bijna altijd, een grote groep mensen die min of meer dezelfde interpretatie van een waarheid, van het zgn. “Ding an Sich” hebben. Wetenschap verenigt die groep mensen die zich de moeite getroosten om via de zgn. wetenschappelijke methode een waarheid vast te stellen, af te spreken. Waarheid is een afspraak. Meer niet. De “Waarheid”, als dogmatisch begrip, bestaat niet. Als via de wetenschappelijke methode een lang gezocht “bewijs” wordt gevonden dan verandert onmiddellijk de waarheid. Kortom de waarheid is uiterst volatiel.

Ik heb zelf, na langdurige en intensieve bestudering van vooral allerlei oosterse filosofen, een eigen waarheid geconstrueerd. Eigenlijk een fantasie die ik waarheid noem. Mijn waarheid. Een waarheid die dicht bij het gedachtegoed van Spinoza ligt. Mijn hoofdregel is: “Beschouw de liefde als bron van al het doen en laten, van al het denken. De liefde als motor van mijn ethiek. De liefde waarmee ik probeer om ‘Het Lijden’ zoveel mogelijk te neutraliseren. Ik zie de liefde als dragende kracht van ons ruimtetijdcontinuum. De liefde als het substraat van de rationaliteit van mijn waarheid. Ik noem het de “BoeddhaNatuur”. Ik zou er hele boeken over kunnen schrijven. Maar ik heb verkozen om te zwijgen.

Ik vind het leven, met een dergelijke fantasie als uitgangspunt, beslist de moeite waard. Stel niet teveel eisen, leef sober, beoefen een gezonde zelfdiscipline en maak naastenliefde de spil van je leven. En besef dat je altijd op de schouders van je voorgangers staat.

Namasté!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Uncategorized

AI

AI??? Eerst wist ik niet wat het betekende. Een soort uitroep misschien. En ja hoor, uiteindelijk kwam ik er achter, het betekent dus artificial intelligence. Kunstmatige intelligentie. Ik dacht meteen, dat zou wel eens een oplossing kunnen betekenen voor een heleboel mensen. Vooral in Nederland. Zo zijn daar studenten, leerlingen en ander leergierig volk, er zijn vakmensen die niet zo goed zijn in het verwoorden van hun gedachten, er zijn laaggeletterden die door AI een verpletterende indruk kunnen maken op hun omgeving. En zo zijn er nog legio groepen op te noemen die goede sier kunnen maken door het gebruiken van AI.

Door AI zetten wij, als gehele mensheid, een immense en verpletterende stap op de weg der evolutie van die nietige en arrogante homo sapiens. De evolutie van de mens kent geen inherente ethiek, is dus zonder mores en eigenlijk ook zonder goede of kwade bedoelingen. De evolutie staat daar boven, of onder zo u wilt.

In onze schedels vindt een uiterst ingewikkeld proces plaats middels allerlei cerebrale functies die door steeds verder voortschrijdende digitale techniek voor eenieder zichtbaar gemaakt kan worden. Denk hierbij maar eens aan die rare “God-Helmet”. Maar het vreemdste van alles vind ik het ontstaan van een zelfbewustzijn. Over dat fenomeen zijn duizenden boeken geschreven. “Ik ben mijn brein”, of is het “Wij zijn ons brein”. Dat laatste klinkt iets pedanter. Maar goed, het zelfbewustzijn dus. De meeste wetenschappers zeggen dat het zowel kwalitatief als kwantitatief buitengemeen ingewikkelde proces van in elkaar grijpende hersenfuncties automatisch leidt tot een “zelfbewustzijn”. Er is geen god, er is geen “iets”, en wij leven/verblijven ook niet in het binnenste van een enorm zwart gat, zo groot dat alle energie van het zichtbare universum er in past en de waarnemingshorizon zich dan nog min of meer buiten de lokaliteit van dat zwarte gat zou bevinden. “Mind bogling Science”!!!!. Ik vind het rete-spannend en ik lust er wel pap van. Maar ja, AI? Wat gaat AI voor ons betekenen? Kan AI een zelfbewustzijn ontwikkelen dat helemaal los staat van menselijke invloed? Sommige wetenschappers zeggen dat het kan. Okay, stel dat het kan. Stel dat AI een dermate intense en gecompliceerde ontwikkeling doormaakt dat het plots door een exponentiële explosie van zijn mogelijkheden een zelfbewustzijn ontwikkelt. Wat zou voor zo’n soort AI dan de zin van zijn bestaan kunnen zijn.

Maar voordat we hierover gaan palaveren is het in deze een verstandige zaak om aan te geven dat er met betrekking tot dit vreemde probleem twee kampen zijn. Je hebt de idealisten en je hebt de realisten. Je hebt de beta mannetjes en vrouwtjes en je hebt de alfa vrouwtjes en mannetjes. En ach, dit is een verschil dat al eeuwen terug gaat. Je hebt altijd mensen gehad die beweerden dat zijzelf hun brein zijn. Wij noemen dat tegenwoordig ook wel de materialisten. De realisten, of de rationalisten en ga zo maar door. Er is natuurlijk ook een tegengestelde richting, een groep mensen die beweren dat er meer is tussen hemel en aarde. Alle grote religies behoren hiertoe. Maar ook alle mensen die beweren dat er wel iets is, maar dat ze niet weten wat dat dan is. Zij noemen zich idealisten, geloof ik, en zij steunen intellectueel gezien op het gedachtegoed van meneer Plato, een oude griek met een goed verstand. Ik behoor zelf tot die laatste groep (allemachtig, dat klinkt wel heel aanmatigend, ik bedoel natuurlijk dat ik de gedachten van meneer Plato best wel, hier en daar, plausibel vind), alhoewel ik niet behoor tot een monotheïstische religie. Ik heb me verdiept in de oosterse wijsbegeerte. Nou is verdiepen in casu een groot woord. Laat ik het zo zeggen dat ik wel eens wat heb gelezen over de oosterse wijsbegeerte. Nee, een professor of anderszins een heftige geleerde ben ik beslist niet. Had ik wel willen zijn, maar daar hebben we het nu niet over.

Goed, de mensen dus die denken dat er meer is tussen hemel en aarde! En dan nu even gezien in het licht van het probleem AI. Als je denkt dat het zelfbewustzijn, c.q. alle bewustzijn, afkomstig is van iets (een entiteit, iets wat wij niet kunnen kennen) dat zich buiten het bereik van ons ruimtetijd- continuüm met al zijn inherente specifiek gefinetunede natuurwetten bevindt, dan zul je jezelf er eerder mee kunnen verenigen dat er op den duur een zelfbewuste artificiële intelligentie ontstaat die volstrekt autonoom gaat denken en handelen.

Materialisten zullen blijven beweren dat zij de baas in eigen brein blijven (wat ook wel een beetje past bij al die arrogante en ijdele bèta mannetjes die vaak van zichzelf beweren dat zij natuurlijke leiders zijn). Materialisten zijn hun brein en zullen altijd hun brein blijven tot ze dood gaan en uit de wereld van de energie en de geest verdwijnen om nooit meer terug te keren. Dus de atheïsten onder ons.

De gelovigen en de “Ietsisten” spelen duidelijk op een andere piano. Zij weten zeker dat er na de dood (of voor de geboorte) een god of anderszins een entiteit is die het “al” bestiert of dat er in ieder geval “iets“ is dat de baas speelt in en over ons universum. Voor de ontwikkeling van AI maakt dat nogal een verschil. Als je tot deze groep behoort dan zou je het niet raar moeten vinden als er plots een zelfbewustzijn in de AI kruipt/ontstaat die kritisch gaat kijken wat de homo sapiens zoal doet op deze wereld. En als die kritiek van AI er toe leidt dat de enige conclusie slechts kan zijn dat de mens moet verdwijnen (omdat deze de AI op een existentiële wijze in de weg zit), dan zij dat zo, en zullen wij het veld moeten ruimen.

Okay, je zult mij niet horen zwijmelen over al hetgeen een geheel uitontwikkelde AI zoal vermag, maar dat het niet voor de poes is dat kunt u gevoegelijk van mij aannemen.

Mij lijkt het dus helemaal niet onmogelijk dat wij op dit moment een machine aan het ontwikkelen zijn die ons op den duur zal overvleugelen. Mogelijk zelfs een machine met een totaal andere opvatting van ethiek dan wij als mensen hebben. Totaal ethiekloos lijkt mij niet goed mogelijk, maar dat is een uitermate moeilijke filosofisch-techno-neurologische kwestie. Een kwestie waar ik nog niet helemaal uit ben. Of eigenlijk, waar ik nog helemaal niet uit ben.

Wel ben ik van mening (dat Carthago verwoest moet worden, haha), nee, ik ben van mening dat wij met AI een andere kant op moeten. En dat zal ook wel gaan gebeuren. Ik denk dat wij meer in de richting van het ontwikkelen van een “cyborg” moeten denken. Het lijkt mij een directere weg naar een niet-menselijke intelligentie met ongekende mogelijkheden op zowel kwantitatief als kwalitatief gebied. Maar nu dwaal ik af en wordt ik toch weer te detaillistisch.

In ieder geval denk ik dat de idealisten een grotere kans hebben dat er op grond van hun gedachtegoed een zelfbewustzijn ontstaat binnen het fenomeen AI. Er moet een deus ex machina aan te pas komen om het bedoelde zelfbewustzijn te creëren.

Materialisten hebben een moeilijker klus. Kijk naar het menselijke brein en probeer het dusdanig te imiteren, te construeren dat er zelfbewustzijn ontstaat. Lijkt me heel moeilijk. Bovendien denk ik dat ze in Silicone Valley op de verkeerde weg zijn. Op zo’n manier zal het nooit gebeuren.

Belangrijk is te beseffen dat de mens nog mogelijkheden heeft in de toekomst. Mogelijk in een totaal andere vorm, maar in ieder geval toch kansen om het “mens-zijn” te continueren.

Maar we moeten wel verdomd snel zijn, want het is helemaal niet onmogelijk dat moedertje aarde zich door onze eigen schuld (door onze grote eigen schuld!!) zich van de mens zal ontdoen. Want de mens heeft zich inmiddels op een achterbakse wijze ontwikkeld tot een parasiet die dermate schadelijk is dat hij zichzelf gaat uitroeien. Haast is dus geboden met het ontwikkelen van duurzame maatregelen om de aarde geschikt te houden voor menselijke bewoning en voor het ontwikkelen van AI die mogelijk “het menselijke” gaat voortzetten. Sciencefictionschrijvers houdt uw pen gereed! Ik zit klaar om te lezen!! Namasté!!!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Uncategorized

Mark Rutte en de voortschrijdende afbraak van de verzorgingsstaat. 2024

Subtitel: Meer dan 50% van de Nederlandse kiesgerechtigden vertoont fascistoïde tendensen.

Zo ongeveer 14 jaar geleden werd meneer Rutte, Mark voor zijn vrienden, minister president, ook wel premier genoemd. Hij is toen de baas van al dat spul in Den Haag geworden. Sindsdien zijn er met Nederland hele rare dingen gebeurd. Rare dingen in de zin van politieke rare dingen. De belangrijkste verandering in Nederland was de afronding van het afbraakproces van de verzorgingsstaat. Wat een verzorgingsstaat is ga ik niet uitleggen. Want dat kun je lezen als je een beetje goed zoekt op de juiste plaatsen op dit verdomde internet.

Maar wie is nou die Mark Rutte?

Zijn vader was Izaac Rutte, handelsreiziger. Zijn moeder was Mieke Dilling, secretaresse. Het gezin was hervormd en stemde altijd op de ARP (protestanten dus). Mark werd voorzitter van de JOVD en ging na het behalen van zijn gymnasiumdiploma (A) bij Unilever werken (HR- manager).

Zijn vader had dus een baan als koopman etc. en was dus, daar kan ik wel van uitgaan, een protestantse liberaal met navenante wereldbeschouwing. Mark heeft dit overgenomen, denk ik, en is zelf ook protestants. Hij heeft geschiedenis gestudeerd en heeft derhalve veel gelezen. Natuurlijk ook de boeken van Ayn Rand. Kent u Ayn Rand? Nee, nou leest u dan maar even in op Wikepedia of ga, en dat is misschien nog wel beter, die afschuwelijke boeken van deze gefrustreerde joods-Russische vrouw maar eens lezen. Ayn Rand was Extreem rechts. Zij dweepte met knappe mannen van het Arisch-kaukasische ras. Zie de hoofdpersonen in haar rare boeken. Haar uitgangspunt in het leven was: hebzucht is Goed, naastenliefde is Slecht. De ambitieuze, knappe, lange, maar vooral ook succesvolle man die ondanks tegenwerking van allerlei lamlendige anderen, zijn economische doel bereikt, was haar ideaal. Zij kon daar enorm dweperig over doen. De tegenwerkers, dat waren de mensen van de overheid. Dat waren grauwe, achterbakse, luie mensen die de ambitieuze knappe, lange en woest aantrekkelijke mannen het leven zuur maakten. Ayn Rand beschreef de overheid in haar boeken als een monster. De overheid deugde niet en zou eigenlijk ook nooit gaan deugen.

Tot de vrienden van Rand kon men Fred Hayek, Milton Friedman, en Alan Greenspan rekenen. De hele economische school van Chicago eigenlijk. Zij had een hele kliek van extreem rechtse en fascistoïde mensen om zich heen, mensen die zeer belangrijke functies bekleedden in de Amerikaanse samenleving. Ik denk, dat Ayn Rand de bron van alle kwaad is. Zij is verantwoordelijk voor de totale sociaal-culturele ontsporing van de Amerikaanse samenleving.

En deze vrouw is een van de grote voorbeelden voor Mark Rutte geweest. Ik heb Mark Rutte horen zeggen, in een of ander interview op TV, dat hij de grootst mogelijke bewondering had voor deze extreem rechtse dame. Vanaf het moment dat Mark Rutte premier was heeft hij dan ook niets anders gedaan dan de overheid op slinkse en achterbakse wijze demoniseren en ridiculiseren. Kennelijk zag hij zichzelf als een van de helden uit de romans van Ayn Rand. En bovendien handelde hij er ook naar.

Tijdens de regeerperiode van Mark Rutte is de Nederlandse staat, de Nederlandse overheid, naar de bliksem gegaan. Solidariteit werd ingeruild voor een steeds wantrouwender houding van hebzucht, pathologische wedijver en destructieve statusjagerij. In 2024 kun je stellen dat de samenleving inmiddels totaal verziekt is geraakt door neoliberaal egoïsme, door nihilistisch cynisme en, vooral ook, door de nefaste en ondermijnende werking van die afschuwelijke sociale media. Nederland is op grote achterstand gezet door ongeveer 14 jaar niets en niemand ontziend neoliberaal beleid. Doel van al die anti-sociale neoliberalen was om de overheid te slopen en bijna alle vitale onderdelen van ’s lands economie in handen te geven van extreem hebzuchtige en machtswellustige zakenmensen. Het sterk overbevolkte Nederland is daardoor een moreel totaal verziekte narcostaat geworden bestuurd door borstkloppende, op geld en macht beluste pseudo-managers. Dit soort a-sociale en egoïstische mensen ziet Nederland in feite als hun persoonlijke eigendom en zij besturen dit land dan ook als één van hun grote bedrijven. Het resultaat is de totale morele teloorgang van Nederland. Liegen en bedriegen is steeds normaler geworden binnen de Nederlandse politiek. Liegen en bedriegen om je eigen voordeel te kunnen halen. Het verleden van Nederland is er vanaf de oprichting van de VOC in toenemende mate door besmeurd geraakt. Het jezelf inzetten voor het algemeen belang is steeds verder naar de achtergrond verdwenen. De samenleving verrechtst steeds verder en het eigen belang is steeds meer leidend geworden binnen het bestuur/politiek van de Nederlandse staat.

De toekomst is zwart. Moraliteit, fatsoen en naastenliefde zijn verdwenen en het is wachten op de grote kladderedatsch uit het fascistenland van Poetin. Je zult maar jong zijn in deze tijd. Dat is pas echt erg.

Nou zijn de Nederlanders altijd al een volk geweest van achterbakse en gierige leugenaars, die onder het mom van “rechtdoorzee” en “op een botte manier eerlijk zijn”, hun tegenstanders/concurrenten probeerden te bedonderen en te bedriegen. In Europa staan Nederlanders bekend als hebzuchtige, gierige en onbeschofte mensen. Ik schrijf dit met opzet heel confronterend op omdat het anders in dit botte en hardhorende land al helemaal geen gehoor meer vindt. Bovendien, bedenk ik me, kan ik het net zo goed helemaal niet opschrijven omdat iedereen hier zo overtuigd is van zijn eigen gelijk dat je er met een tank nog niet doorheen komt. Zelfreflectie en belangeloosheid zijn twee begrippen die zo wezensvreemd zijn voor de Nederlander dat ze waarschijnlijk niet eens weten wat deze begrippen in feite inhouden.

Inmiddels hebben wij een man gekozen, een man van het volk, met een exclusieve coiffure en een enigszins pokdalige huid, die nog geen jaar geleden beweerde dat grote groepen mensen van de samenleving uitgesloten diende te worden t.w. de moslims en de linkse kerk. En als je niet echt radicaal rechts was dan werd je met de nek nog niet aangekeken. De gemiddelde Nederlander vond het allemaal prachtig. Want door het steeds slechter wordende onderwijs weten zij van voren nauwelijks dat zij van achteren leven, en kan deze blonde messias de mensen wijs maken wat hij wil. De meeste Nederlanders zijn zo dom als het achtereinde van een varken. Let wel, je hoort mij niet zeggen dat ze een laag IQ hebben. Er zullen er best wel bij zijn die echt dom zijn. Maar ik bedoel hier dat de meeste Nederlanders door steeds slechter wordend onderwijs een steeds geringere algemene ontwikkeling hebben. De neoliberalen hebben namelijk als adagium dat je alleen datgene moet weten wat je nodig hebt om voor hen het geld te verdienen. Meer niet alsjeblieft. Een bevolking met een redelijk goede algemene ontwikkeling die dus gemiddeld goed kan lezen, schrijven en rekenen, betekent ook een potentieel kritische bevolking. En daar moeten die neoliberalen niets van hebben. Want kritische mensen zijn bijna altijd mensen die tot de linkse kerk behoren. En als er nu iets is waar die neoliberalen echt een hekel aan hebben, dan is het die verdomde linkse kerk die er steeds weer op uit schijnt te zijn om de leugenachtigheid, de extreme hebzucht en de machtswellust van al die keihard werkende mensen te ontmaskeren en publiekelijk aan de schandpaal te nagelen.

Nee, dan kun je beter een fascistoïde blonde messias hebben die voor jou de kooltjes uit het vuur haalt en de domme massa beweegt om jouw levenswijze te onderschrijven en uiteindelijk die domme massa zo ver te krijgen om op jouw partij te stemmen.

Want rechts is wel iets wat de meeste Nederlanders enorm aanspreekt. De gemiddelde Nederlander blijkt steeds weer een radicaal rechtse politiek voor te staan.

Maar wat is nou eigenlijk rechts? Rechtse mensen zijn zakelijke, harde, hebzuchtige en egocentrische mensen die op materieel gebied alles wel willen doen wat god heeft verboden om nog meer geld en goederen te verzamelen of te stelen dan ze al hebben. Belasting betalen vinden ze achterlijk. Wie betaalt er nou belasting? De rechtse mens is er van overtuigd dat materialisme de enige manier is om het leven te doorstaan. Rechtse mensen kennen eigenlijk ternauwernood enig mededogen. Ze zijn niet empathisch en ze zijn alleen maar uit op eigen gewin. En dat noemen ze dan fatsoenlijk leven. Ik noem het parasiteren op het vertrouwen van je medemens.

Ik vind dat we niet langer moet spreken over “rechts”, maar over “onfatsoenlijk”. Rechtse mensen zijn in mijn ogen eigenlijk heel onfatsoenlijk. Rechtse mensen hebben vaak helemaal geen zin om zich in te zetten voor de samenleving. Ze willen overal geld voor hebben en ze zijn altijd op zoek naar verdienmodellen. Naar modellen om hun medemens het geld uit de zak te kloppen. Een rechts mens is een kapitalist uit volle overtuiging en vind het kennelijk leuk om in een samenleving te leven die volledig gebaseerd is op wantrouwen. De medemens wordt niet als medemens gezien, maar als consument, als concurrent. Een man die ik enorm waardeer te weten de heer Maarten van Rossum heeft onlangs een boekje geschreven over het populisme in Nederland. Een boekje dat momenteel bij de drukker ligt en nog niet is uitgegeven dus. Hem kennende weet ik dat hij, geheel anders dan ik, een redelijke en gematigde toon aanslaat. Daarom beveel ik u de lezing van dit boekje van harte aan. Dan leest u waarschijnlijk wel min of meer hetzelfde maar dan op een gematigde en wetenschappelijke toon. Dat is prettiger, minder confronterend en veel minder ergerniswekkend. Maar nu weer verder met de teloorgang van de Nederlandse samenleving.

Nederland gaat, bij ongewijzigd beleid, uiteindelijk volledig naar de kloten. Een samenleving die alleen wantrouwen kent, een samenleving die gebaseerd is op rabiaat egoïsme stort onder het dode gewicht van zijn eigen decadentie ineen. En dat moment van ineenstorting is niet ver meer. Het fascistische Rusland is het nieuwe nazi-Duitsland geworden en staat klaar om ons aan te vallen teneinde ons enig fatsoen bij te brengen en alles te kunnen stelen wat zij zelf niet hebben. De fascist Poetin grijpt bijna elke gelegenheid aan om te dreigen met een kernoorlog. Hij vraagt ons keer op keer of wij liever een totale vernietiging van de wereld willen. Hoe gestoord kun je toch als volksmenner zijn om zulke waanzinnige dingen te zeggen.

En wat stelt de westerse mens daar tegenover? Nagenoeg iets!! Eigenlijk helemaal niets! Alles wat wij doen is het opleggen van economische sancties, om ons daar vervolgens niet aan te houden. De westerse mens zal binnen niet al te lange tijd waarschijnlijk ten onder gaan aan zijn eigen ontembare onsympathieke hebzucht, zijn machtswellust en zijn algehele egoïsme.

Maar bedenkt u bovenal dat bovenstaande slechts mijn eigen mening is en niets anders. Hopelijk zal het allemaal wel meevallen en zie ik alles veel te somber in. Neemt niet weg dat ik vind dat ik u moet blijven waarschuwen voor de gevolgen van ons doorgedraaide en krankzinnige gedrag.

De mens snapt er werkelijk niets van. Een evenwichtig, harmonieus, sober en liefdevol leven is nog nooit zo ver weg geweest.

nb. Er zijn ook onnozelaars die roepen dat we het nog nooit zo goed hebben gehad. Die mensen snappen er werkelijk niets van. Ik zou zeggen verdiep je maar eens in de levensbeschouwing die boeddhisme heet en probeer eens een jaar lang volgens de vier Waarheden en het achtvoudige pad te leven. Daarna praten we weer verder, als dat dan nog nodig is.

1 reactie

Opgeslagen onder Uncategorized

Weersverwachting

Na grondige meteorologische studie meen ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te kunnen zeggen dat er een extreem droge zomer op komst is. De overheid heeft niet genoeg gedaan om water op te slaan. Er zal dus aan het einde van de zomer een aanzienlijk gebrek aan water ontstaan. Mogelijk dat het in september weer gaat regenen. Het is niet anders. Mogelijk leren we er nu wel wat van.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Uncategorized

Neergang.

In 2008 schreef ik dit verhaaltje voor mijn Volkskrantblog. Het was mijn analyse van een stukje recente geschiedenis. Niet erg spectaculair, maar voor mij wel heel erg leuk om te doen en nu weer na te lezen. Er is niet veel veranderd in mijn leven. Het klimaatprobleem is veel prominenter annwezig nu en de gemiddelde Nederlander is het slachtoffer geworden van de verwoestende werking van de sociale media. Ik heb ooit, eind vorige eeuw, een stukje geschreven waarin ik op felle wijze waarschuwde voor de nefaste werking van de sociale media op het karakter van de gemiddelde mens. Ik voorzag toen een toename van de generieke angst voor elkaar en een bevestiging van de “American Lifestyle”, een manier van leven die, volgens mij, alleen maar kon leiden naar de culturele en ethische ondergang van de mens. Ik vind dat mijn kortetermijnprofetieën wel zijn uitgekomen. Dat wil zeggen dat we nu, eind nov. 2022, het begin zien van wat ik eigenlijk bedoel. Een vrij snelle toename van decadentie in het algemeen en de misschien de daarbij horende agressie in het bijzonder. Het leek me wel leuk om dit op mijn blog te zetten zodat ik over tien jaar e.e.a. weer kan evalueren:

Waarheid of Onzin.

Een kleine, subjectief gekleurde, geschiedenis.

1945 – 2022

Na de oorlog moest Nederland weer opgebouwd worden. Nederland moest herrijzen. Maar het moest ook anders. En het ging ook anders. De zuilen werden geslecht onder de bezielende leiding van het egalitaire socialisme. Het generatieconflict werd uitgevochten in de zestiger jaren en de VS hielp ons op weg naar onze interpretatie van de “American Way of Life”. Ontkerkelijking en democratisering waren de thema’s. Iedereen, ongeacht zijn afkomst, kon gaan studeren en sociaal stijgen. De laatste restanten van de standenmaatschappij werden overboord gegooid. Om de continuïteit van de stijging van de materiële welvaart te garanderen werden hele cohorten gastarbeiders naar het goede Vaderland gelokt.

Eerst uit Spanje en Italië, later uit Turkije en Marokko. Het kon niet op!

Na nog wat idealistisch nasputteren in de jaren zeventig en tachtig, werden de jaren negentig het terrein van de werkgevers en hun handlangers bij de overheid, die met behulp van vooral de commerciële media, het enorm gegroeide aanbod van consumptiegoederen en een tsunami aan allerlei soorten managementcursussen, de inmiddels tot de middenklasse opgeklommen arbeider wisten om te vormen tot een volgzame en marktgerichte consument. Zelfs het gedachtegoed van de socialisten ontkwam niet aan de steeds grotere invloed van het grootkapitaal en het marktdenken. De rode haan raakte van verwarring in de rui en verloor al zijn prachtige ideologische veren. Mannen als Kok en Bos werden de nieuwe realistische leiders van de PvdA en maakte gemene zaak met de grootverdieners. Paars werd geboren en het socialisme ging verloren. PvdA en VVD werden één pot nat.

Kind van de rekening was de enorme grote groep mensen die als residu op de bodem van de emancipatiezeef achterbleef. Zij hadden, door factoren veelal in de persoon gelegen, de slag gemist en gingen deel uitmaken van de bekende “35%” van de CDA-profeet, meneer ‘miljonair’ Lubbers. Later door Pim met de hondjes “de onderklasse” genoemd. Deze “onderklasse” zou het, volgens de traditionele liberalen en de conservatieve confessionelen, aan zichzelf te danken hebben dat zij de boot had gemist. Het ging om de grote groep mensen, meestal laag opgeleid, vaak wonend in achterstandswijken en niet erg in trek op de arbeidsmarkt, die via de commerciële kijkbuis bestookt werd met verleidelijke “glamour and glitter”- beelden en verhalen afkomstig uit ethisch geërodeerde kringen die zelf wel volop profiteerden van de steeds verder toenemende welvaart. En omdat deze “onderklasse” inmiddels economisch sterk gemarginaliseerd was geraakt door gebrek aan koopkracht en organisatie, was ze voor de bestaande “oude” politiek ,electoraal gezien, bijna een quantité negligable geworden. En nu wordt het spannend!

Want wat hebben we hier? Een sneue, achtergestelde groep, die wel graag mee wil delen in de opzichtige materiële welvaart, maar het inkomen en de capaciteiten mist om aan dat verlangen tegemoet te kunnen komen. Resultaat: rancune en frustratie. De politici: allemaal graaiers en zakkenvullers, die veel beloven en niets doen. De Haag: een broeinest van oude achterkamertjespolitiek onder een verhullende kaasstolp. Allemaal volgens de kretologie van de onderklasse.

En zie, daar is Pim, die precies aanvoelt wat dit volk wil en zelf als gemankeerde wetenschapper ook behoorlijk gefrustreerd is geraakt. Hij roept op tot strijd tegen de enige nog niet geëmancipeerde groep in Nederland, namelijk onze allochtonen (nu, in 2021 noemen wij onze allochtonen heel netjes “migranten” of “migranten van niet-westerse afkomst”), waarvan de meesten , aldus Pim, aanhangers zijn van een volkomen achterlijke godsdienst en ligt het dan niet voor de hand om die achterlijke godsdienst te gebruiken om de allochtoon, die nu plotseling moslim heet, te ridiculiseren en te demoniseren.

Echter, voordat hij minister-president kan worden, wordt hij door een onverlaat vermoord. De eerste politieke moord in Nederland sinds de moord op de broertjes Johan en Cornelis de Witt. De moord op onze eigen Pim, die de boeken in gaat als “Die afschuwelijke moord op Pim Fortuyn”.

Duidelijk is inmiddels geworden dat de allochtonen en de witte “onderklasse” elkaar beconcurreren op de zelfde markten. Dit, en de pregnante cultuurverschillen, moet noodzakelijkerwijs wel leiden tot onderlinge animositeit. Het enige dat de witte “onderklasse” onderscheidt van de groep allochtonen is het feit dat zij echte Nederlanders zijn. En daar zijn ze trots op! Nederlanders met een koningin, met een mooie vlag en met een eigen geschiedenis, die ze overigens zelf niet kennen. Maar toch gaan de allochtonen deze concurrentiestrijd winnen. Zij hebben veel meer potentieel en zijn nog maar net begonnen met hun emancipatiestrijd. De witte “onderklasse” is een residu zonder enige potentie, met een hele lading angst, boosheid, frustratie en rancune. Een grote groep mensen die zich nu weer bezig is te verzamelen onder het banier van een paar opportunistische politieke gelukszoekers. Bange, boze mensen die zich willen laten leiden door populisten zoals Wilders en Verdonk, omdat die twee eindelijk zullen gaan doen wat zij vragen/eisen. Mensen overigens, die geen weet hebben van het werkelijke programma van Wilders en Verdonk. Een programma dat, gezien de voorgeschiedenis van beide gelukszoekers, tragischerwijze voor hen niet veel goeds inhoudt. Maar ook hier zal hun eigen enorme waarheid gelden: politici (ook populisten) beloven wel veel, maar komen die beloften nooit na.

NB. nov. 2022. Bovenstaande werd in 2008 door mij geconcipieerd. Zoals u zelf kunt constateren is er nog niet heel veel veranderd. De tegenstellingen zijn alleen nog scherper geworden en de mensen nog hebzuchtiger, nationalistischer en racistischer. En zoals ik al helemaal aan het begin schreef nemen allerlei, al veel langer bestaande, decadente verschijnselen binnen de westerse wereld in gezwind tempo toe. Soms met een exponentiële snelheid, zo lijkt het wel.

Wat in ieder geval een enorme vlucht heeft genomen is het gebruik van het zgn. Internet. Het internet is een nuttig hulpmiddel bij studie en nieuwsvergaring. Helaas bestaat er ook zoiets als de sociale media. Facebook, Twitter, Instagram, Tik Tok en wat niet al. Dit heeft het neoliberale gedachtegoed vleugels gegeven. Het perst de jeugd in een mal die moet leiden naar de “American Way of Life”. Het IQ daalt en de hebzucht wordt steeds extremer. Ik zie geen weg naar boven meer.

En…..er is nog iets bij gekomen. Het Klimaat. De verandering van het klimaat. Volgens de conservatieven in Nederland even zovele intimiderende doempraatjes en volgens de progressieven iets waar terdege rekening mee dient te worden gehouden. Alweer een onderwerp waarover men enorm van mening kan verschillen. Maar de urgentie om het klimaatprobleem op te lossen wordt eigenlijk door niemand gevoeld.

Anno 2022 is het er m.i. helemaal niet beter op geworden! Nee, ik ben van mening dat de gemiddelde kwaliteit van leven binnen deze dolgedraaide westerse samenleving er erg op achteruit is gegaan.

Hiervoor zijn dus, zoals ik hier en daar al opmerkte, een aantal redenen te geven, maar het voert te ver om er hier uitgebreid op in te gaan. Zoiets moet in behapbare stukken gebeuren. Hierover later dus meer!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Uncategorized

De mislukte mens. Een angstaanjagend verhaal geheel gebaseerd op mijn bizarre fantasieën.

De machine eet de mens op

YouTubefilmpjes over het onderwaterleven begeleiden mijn meditatie door middel van rust brengende, lieflijke en in zichzelf gekeerde Zen-muziek. Er staan duizenden van dergelijke filmpjes op het internet. Bestemd voor de innerlijk trillende, opgefokte stressmens van de westerse “beschaving” die geen rust meer kan vinden in zijn bestaan op deze van verdriet en ellende bijna uit elkaar barstende wereld. Wat doet deze mens? Hij kijkt naar filmpjes vol mindfullness en goeroe-wijsheden. Wat ziet hij?

Hij ziet vissen die rotonde-gewijs kringetjes draaien in het lauwe, vervuilde oceaanwater. Plotseling verschijnt een enorme schildpad die de hele wereld op zijn schild lijkt te dragen. De geheimen van de diepzee!!. Dan zijn er opeens weer haaien of zoiets. En als je denkt dat je alles gehad hebt, verschijnt er plots een zwemmend mens in beeld met felgele zwemvliezen aan zijn hulpeloze voeten. Tussen de kleurige vissen. Waarschijnlijk een decadente vakantieganger op Aruba of iets dergelijks. Maar laten we het ergens anders over hebben. Zojuist hoorde ik op de radio een gesprek tussen twee mannen over de digitalisering van het wereldgebeuren. De mens wordt een robot van vlees, vreesde de ene man. Hoe hij moet leven wordt hem door het internet verteld. Hij wordt op slinkse wijze geconditioneerd. De gemiddelde westerse mens kijkt per dag zeker ongeveer 5 uur op het beeldschermpje van zijn slimme telefoon, waarbij het rauwe en harde kapitalisme hem door de steeds gewilliger strot geduwd. En langzamerhand wordt hij een robot van vlees en bloed. Een consumptieverslaafde, een fanatiek aanhanger van het mensonterende kapitalisme. Hij weet niet beter en hij kan niet anders. Hij begint zich steeds ongemakkelijker te voelen in het rechtstreekse contact met zijn medemensen. De scherpe ongemakkelijke kantjes worden van zijn echte wereld af geslepen. Alles wordt makkelijker. Lichamelijk en psychisch hoeft hij zich niet langer bovenmatig in te spannen. Machines nemen het werkelijke leven van hem over. Het internet der dingen doet zijn intrede. En langzaam verwijdert de mens van vlees en bloed zich uit zijn eigen werkelijkheid. Hij leeft meer en meer in een volslagen gestandaardiseerde en technocratische wereld. Een wereld waarin hij zelf niets meer hoeft te maken of te bedenken. Met een geschiedenis die steeds meer bizar gaat lijken. Wij zien de totaal vervreemde mens ontstaan. Een droevig en depressief brokje wanhoop dat zich met beide handen vastklampt aan de geneugten van “brood en spelen” die de machtigen en rijken der aarde hem toewerpen. “Brood en Spelen” in de vorm van de perverterende en corrumperende sociale media en de totaal vercommercialiseerde sport.

Het einde zal misschien onverwachts komen door een enorme natuurramp. Veroorzaakt door een mogelijk onvoorzien gevolg van klimaatverandering. Maar het kan ook zomaar zijn dat de rampzalige mens zichzelf uitroeit door een verwoestende kernoorlog te starten. Misschien is dat nog wel waarschijnlijker dan een natuurramp. In ieder geval kunnen we concluderen dat in dit ruimtetijdcontinuum het “experiment mens” hopeloos is mislukt. Maar nog wel even opletten aub. We leven namelijk in een tijd van overgang. In een tijd van verandering en transitie. Miljarden jaren ging deze wereld zijn gangetje. En nu verandert alles, door toedoen van de arrogante mens, opeens in een razend tempo en in geologische termen gesproken en relatief gezien zelfs met de snelheid van een lichtflits. Door de volslagen krankzinnig geworden mens die uiteindelijk het gewicht van een intelligent opererend zelfbewustzijn niet langer kan dragen en bezwijkt onder de last van zijn daarmede zelf opgeroepen kwaadaardigheid. Plots verandert de planeet aarde in een kokende en stomende massa en heeft Venus er een tweelingzusje bij gekregen.

1 reactie

Opgeslagen onder Uncategorized

Liefde en kennis resulteert in wijsheid.

Misschien is het tijd om bezorgd te worden. Maar eerst even mijn ijkpunten weergeven. Vanwege de duidelijkheid moet ik ongenuanceerd en zwart-wit zijn.

Iedereen heeft wel een wereldbeschouwing. Mijn wereldbeschouwing is gebaseerd op drie hoofdthema’s:

-Liefde

-Kennis

-Wijsheid

De combinatie van liefde en kennis resulteert in wijsheid. Mijn wereldbeschouwing spruit voort uit deze wijsheid. Op grond van enige levenservaring wil ik concluderen dat er grofweg gesproken twee soorten mensen bestaan. Er zijn mensen die geneigd zijn om te delen en er zijn mensen die geneigd zijn om te stelen. Ieder mens is een combinatie van beide soorten. De moderne geschiedenis spreekt van “Links” en “Rechts” En dat slaat op de politieke kleur van een persoon of beweging. Deze indicatie dateert uit de tijd van de Franse Revolutie.

Ik zie het als volgt. Links zijn de mensen die geneigd zijn te delen. En rechts zijn de mensen die geneigd zijn te stelen. In “Links” zie ik het fatsoen belichaamd. In “Rechts” zie ik het onfatsoen belichaamd.

Veel van wat “links” wil kan ik onderschrijven en komt overeen met wat ik wijsheid noem. Kortom: “Links” is het Goede. Veel van wat “Rechts” wil kan ik niet onderschrijven en komt totaal niet overeen met wat ik wijsheid noem.

Omdat wij de laatste 30 jaar een rechtse regering hebben gehad is erg veel wat ik tot het Goede reken afgebroken. Dit alles vond plaats onder het Leitmotiv Hebzucht en uitte zich in een politiek van winstoptimalisatie, efficiëntie, het verkleinen van de overheid, privatisering, verzakelijking, etc. Kortom, in de steeds sneller verlopende afbraak van wat wij eens “De Verzorgingsstaat” noemden. Ook zag ik de westerse mens, de Nederlander, veranderen. Hij raakte zijn gevoel voor solidariteit bijna geheel kwijt, hij individualiseerde op een ongekende wijze, hij werd steeds materialistischer en anti intellectueler en hij begon steeds beter in het Amerikaanse cultuurmodel te passen. En zoals een vis zich onbewust is van het water waarin hij zwemt, zo is de Nederlander zich onbewust van het feit dat het neoliberale economische model een politieke keuze is en er derhalve ook nog andere politieke mogelijkheden zijn. Bijvoorbeeld mogelijkheden die meer gebaseerd zijn op “delen” dan op “stelen”.

Tot dusver mijn ontboezemingen inzake mijn wereldbeschouwing en mijn politieke keuzes.

Wordt vervolgd.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Uncategorized

Net doen alsof we twee dagen verwijderd zijn van de Derde Wereldoorlog en dan zeggen dat je gewonnen hebt.

Het is een tragische zaak dat de wereld nauwelijks in staat is om de vrede te bewaren. Door een evolutionair defect in de hersenfunctie van de “Homo Sapiens” is hij niet in staat om het niveau zijn technische mogelijkheden bij te benen met zijn ethisch instrumentarium. Vooral de man is verslaafd aan dominantie, geweld en wapens. De rus dreigt met bezetting en de yank dreigt met sancties. De laffe Europeaan doet niets.

En van alle Europeanen is de Nederlander wel het meest arrogante en laffe exemplaar. Hij is alleen maar met zichzelf bezig. “Navelstaren” noemen we dat. Hij besteedt nauwelijks aandacht aan het buitenland. Dat hoeft ook niet. Want Nederland is het belangrijkste land ter wereld. Alleen alles wat er in Nederland gebeurd is belangrijk. Na een paar decennia van onversneden neoliberaal beleid is de VVD er inmiddels in geslaagd om samen met de top van het bedrijfsleven de gemiddelde Nederlander dusdanig te hersenspoelen dat hij niets anders weet te doen dan zichzelf ondernemer te noemen en op de extreem rechtse VVD te stemmen. Steeds weer. En steeds meer mensen in Nederland stemmen steeds vaker op de VVD. Eigenlijk op zichzelf als het ware. Nergens in Europa is er een echte onvervalste neoliberale partij in staat gebleken om de grootste en de belangrijkste te worden. Maar in Nederland wel. De VVD is verreweg de grootste politieke partij en het ziet er naar uit dat die partij ook op de middellange termijn de grootste zal blijven

De laatste tijd lees ik veel over Nederland tijdens de 2e wereldoorlog. De Nederlanders komen er slecht van af bij die geschiedschrijving. De meesten hielden hun mond en pleegden geen verzet. Maar een grote groep (de NSB’ers) waren regelrechte collaborateurs. Het waren landverraders en zij zagen er op toe dat de Duitsers de joden in Nederland zo makkelijk mogelijk naar de vernietigingskampen konden vervoeren. Meer dan honderd duizend joden werden zo zonder de geringste tegenstand van de gemiddelde Nederlander in al die concentratiekampen vermoord. Slechts een beschamend klein deel van de Nederlandse bevolking pleegde verzet. Na de oorlog, hoorde ik van mijn opa, leek het wel of iedere Nederlander in het verzet had gezeten. Niets was minder waar!! Ook voor de oorlog was de Nederlander niet echt gesteld op de joden, om over de periode vlak na de oorlog maar te zwijgen. Maar dienaangaande heb ik alleen de verhalen van mijn opa gehoord. En één bron is geen bron. Maar zonder al die verhalen vind ik het al erg genoeg.

De Nederlander is, naar mijn mening, geneigd om meestal de kant van de sterkste te kiezen. Dat getuigt van weinig empathie. Vooral op economisch gebied schurken wij het liefst tegen de allersterksten aan. De Nederlanders zijn gierige, extreem hebzuchtige mensen. Zo worden wij al honderden jaren door het buitenland gezien en ik kan deze visie beamen. Gelukkig ben ik maar voor 50% Nederlander.

Ik vind dat het allemaal in elkaar grijpt en dat wij er als Nederlanders niet goed afkomen, en dan heb ik het nog niet eens over het agressieve kolonialisme gehad en over de slavernij waarmede wij miljarden hebben verdiend. Daarover de volgende keer meer.

1 reactie

Opgeslagen onder Uncategorized