Panta Rei
Een spook waart door de wereld. Het is het spook van de chronische onvrede. De westerse beschaving schenkt weliswaar materiële genoegdoening, maar verwaarloost de geest. Het vlees is zwak en wordt gelaafd. De spiritualiteit en de zingeving verdwijnen in een mist van botte hebzucht en onsympathieke en onbescheiden zelfgenoegzaamheid. Wat blijft zijn geestelijk uitgemergelde mensen in een woestijn van doelloosheid. Ten einde raad gaan we dan maar roepen dat we het niet langer leuk vinden. Ons speelgoed wordt afgepakt door de grootste graaiers. Alles is voor de hebzuchtige alfamannetjes. Zij vinden het nog steeds leuk. Maar de verliezers vinden er niets meer aan. Zij trekken door de straten. Zij zetten hun tentjes op. Zij zetten hogere idealen achter hun werkelijke bedoelingen. Zij vermommen afgunst met betrokkenheid.
Er is geen doel. Zij willen geen doel. Het moet modern zijn. Met sociale twitter en facebook media, met pseudo-verbondenheid. Zij veinzen solidariteit maar beschouwen zich uniek. Zij praten liefde, maar laten ego’s zien. En het lukt niet. Men wil niets. Men wil aandacht. Men wil ook meedoen in de race naar geld, macht en status.
Men voelt zich bestolen. Door de anderen geremd in de ratrace naar welvaart. Men wil o zo graag modern zijn. Maar men wil in ieder geval niet maatschappelijk geëngageerd lijken. Dat is zoooooo passé. Dat is zoooo helemaal niet ons!!! Dit keer gaat het heel gewoon alleen om mijzelf. Om de kansen die IK niet krijg in deze samenleving. Om de kansen waar ik recht op heb. Om de kansen die mij ontstolen worden door mensen die nog hebzuchtiger zijn dan ik. Waarom ik niet? Waarom mag ik niet meedoen met het grote koekhappen. Ik ga de straat op en ik ga vertellen dat ik ook recht heb op een deel van die heerlijke koek van macht en geld.
Maar mijn protest moet wel modern zijn. In ieder geval lekker modieus met allemaal van die blitse en hippe sociale media en zo!! Ik wil dat men mij hoort en ziet. Waarom luistert er toch niemand? Waarom ziet niemand hoe relevant ik ben???
En de financiële mensen die het allemaal op hun geweten hebben??? Die mensen spugen schijnheilig vuur. Ga liever maar eens lekker hard werken, net als wij. Waarom heb je je kansen niet gegrepen. Iedereen kan toch zijn kansen grijpen. Nou, grijp ze dan!!!!!!! Kijk naar ons. Wij hebben onze kansen toch ook gegrepen. Ten koste van jullie. Jullie ouders hebben kritiekloos krom gelegen om ons macht, geld en status te bezorgen. Maar jullie, de kinderen dus, hebben we niet langer nodig. Moet je maar niet zo stom zijn. Moet je maar beter opletten. Aan losers hebben we niets.
Wij, de winnaars van deze samenleving, bouwen een muur om ons leven. Wij blijven glimmen en flonkeren. Iedereen die ons ziet bewondert ons. Want wij zijn rijk. Oud geld, nieuw geld, zwart geld, witgewassen geld en bloedgeld. Allemaal van ons. Op de verrekijk kun je zien hoe wij dat doen. Gewoon de boel bedonderen en dat hard werken noemen. Leuk toch!!
En ik zelf dan? Waarom ziet niemand mij. Waarom luistert er niemand naar mij. Kijk dan naar mijn protestbord. Ik wil ook meedoen. Ik wil ook veel geld kunnen uitgeven. Ik wil ook serieus genomen worden.
Maar eerst een belangrijke vraag. Mag dit? Mag ik dit wel schrijven? Is dit niet helemaal fout?
Is dit hele artikel misschien niet helemaal fout? Ik vind het zelf eigenlijk best wel een schandalig stuk. Nou ja, in ieder geval een heel cynisch stuk. Zo’n stuk zegt in feite meer over mijzelf dan over de mensen waarover het gaat. De protesterende medemens wordt daar zo maar even weggezet als hebzuchtig en egoïstisch. Dat kan toch eigenlijk niet!! Je moet maar durven!!!
Nee, hier gebeurt iets heel moois. Van Tahrirplein tot Beursplein komen mensen bij elkaar om te protesteren tegen de uitwassen van de financiële wereld. Of ging het op dat Tahrirplein weer om iets anders? En wat wil men op het Beursplein dan? Men weet het eigenlijk niet zo goed. In ieder geval wil men geen leiders. Men wil geen politiek. Men wil geen links en geen rechts. Het heet dat men het vertrouwen in de politiek heeft verloren. Het vertrouwen in de financiële wereld is ook teloor gegaan. Wat blijft dan over? Waar kun je dan nog wel vertrouwen in hebben. Natuurlijk, in jezelf. En in het bedrijfsleven ook natuurlijk. Leve de moderne eenzame empathische ZZP’er!!! Leve de CEO’s, mensen zoals Steve Jobs, die de wereld werkelijke verlossing schenken. Als Steve Jobs niet was overleden had hij de “Occupy”- beweging zeker aangevoerd. Ja, dat prachtige smetvrije bedrijfsleven dat overborrelt van altruïsme en naastenliefde. Daar vinden we de echte messiassen van deze tijd. Die heilige top van het bedrijfsleven. Daar doen we het allemaal voor. Dat is de reden dat we op het Beursplein protesteren.
Weg met de landen, weg met de politiek, weg met het geld. Leve de Multinationals.
Zoiets dan. De mores van het bedrijfsleven als ijkpunt voor ons ethisch kompas. Maar dat is toch ook niet juist!!! Het bedrijfsleven deugt eigenlijk toch ook niet. Met zijn fraudeurs, ladelichters en borstkloppende machtswellustelingen. Nee, het bedrijfsleven valt ook af!
Wordt hier dan een werkelijk vrij mens geboren? Geen leiders. Geen politiek. Geen banken. Geen multinationals. Geen God. Misschien??? Of gaat dat dan weer net te ver! Misschien mag de wetenschap wel blijven. Nee, natuurlijk niet. Allemaal weltfremde betweters die steeds weer iets anders zeggen en elkaar op leven en dood bestrijden.
Okay, niets dus. Alleen ikzelf. Het alfa en het omega.
Wat rest is verwarring en zinloosheid. Daar moet ik dan maar voor gaan demonstreren.
wereld en verwondering 