De mislukte mens. Een angstaanjagend verhaal geheel gebaseerd op mijn bizarre fantasieën.

De machine eet de mens op

YouTubefilmpjes over het onderwaterleven begeleiden mijn meditatie door middel van rust brengende, lieflijke en in zichzelf gekeerde Zen-muziek. Er staan duizenden van dergelijke filmpjes op het internet. Bestemd voor de innerlijk trillende, opgefokte stressmens van de westerse “beschaving” die geen rust meer kan vinden in zijn bestaan op deze van verdriet en ellende bijna uit elkaar barstende wereld. Wat doet deze mens? Hij kijkt naar filmpjes vol mindfullness en goeroe-wijsheden. Wat ziet hij?

Hij ziet vissen die rotonde-gewijs kringetjes draaien in het lauwe, vervuilde oceaanwater. Plotseling verschijnt een enorme schildpad die de hele wereld op zijn schild lijkt te dragen. De geheimen van de diepzee!!. Dan zijn er opeens weer haaien of zoiets. En als je denkt dat je alles gehad hebt, verschijnt er plots een zwemmend mens in beeld met felgele zwemvliezen aan zijn hulpeloze voeten. Tussen de kleurige vissen. Waarschijnlijk een decadente vakantieganger op Aruba of iets dergelijks. Maar laten we het ergens anders over hebben. Zojuist hoorde ik op de radio een gesprek tussen twee mannen over de digitalisering van het wereldgebeuren. De mens wordt een robot van vlees, vreesde de ene man. Hoe hij moet leven wordt hem door het internet verteld. Hij wordt op slinkse wijze geconditioneerd. De gemiddelde westerse mens kijkt per dag zeker ongeveer 5 uur op het beeldschermpje van zijn slimme telefoon, waarbij het rauwe en harde kapitalisme hem door de steeds gewilliger strot geduwd. En langzamerhand wordt hij een robot van vlees en bloed. Een consumptieverslaafde, een fanatiek aanhanger van het mensonterende kapitalisme. Hij weet niet beter en hij kan niet anders. Hij begint zich steeds ongemakkelijker te voelen in het rechtstreekse contact met zijn medemensen. De scherpe ongemakkelijke kantjes worden van zijn echte wereld af geslepen. Alles wordt makkelijker. Lichamelijk en psychisch hoeft hij zich niet langer bovenmatig in te spannen. Machines nemen het werkelijke leven van hem over. Het internet der dingen doet zijn intrede. En langzaam verwijdert de mens van vlees en bloed zich uit zijn eigen werkelijkheid. Hij leeft meer en meer in een volslagen gestandaardiseerde en technocratische wereld. Een wereld waarin hij zelf niets meer hoeft te maken of te bedenken. Met een geschiedenis die steeds meer bizar gaat lijken. Wij zien de totaal vervreemde mens ontstaan. Een droevig en depressief brokje wanhoop dat zich met beide handen vastklampt aan de geneugten van “brood en spelen” die de machtigen en rijken der aarde hem toewerpen. “Brood en Spelen” in de vorm van de perverterende en corrumperende sociale media en de totaal vercommercialiseerde sport.

Het einde zal misschien onverwachts komen door een enorme natuurramp. Veroorzaakt door een mogelijk onvoorzien gevolg van klimaatverandering. Maar het kan ook zomaar zijn dat de rampzalige mens zichzelf uitroeit door een verwoestende kernoorlog te starten. Misschien is dat nog wel waarschijnlijker dan een natuurramp. In ieder geval kunnen we concluderen dat in dit ruimtetijdcontinuum het “experiment mens” hopeloos is mislukt. Maar nog wel even opletten aub. We leven namelijk in een tijd van overgang. In een tijd van verandering en transitie. Miljarden jaren ging deze wereld zijn gangetje. En nu verandert alles, door toedoen van de arrogante mens, opeens in een razend tempo en in geologische termen gesproken en relatief gezien zelfs met de snelheid van een lichtflits. Door de volslagen krankzinnig geworden mens die uiteindelijk het gewicht van een intelligent opererend zelfbewustzijn niet langer kan dragen en bezwijkt onder de last van zijn daarmede zelf opgeroepen kwaadaardigheid. Plots verandert de planeet aarde in een kokende en stomende massa en heeft Venus er een tweelingzusje bij gekregen.